مسأله نكاح از بهترين امور

246 اختصاصی به حوزه و دانشگاه که ندارد؛ یک انسان اگر بخواهد بفهمد «مشروح الصدر» شد یا نه، این قرآن در درون قلب او تابید و این قلب را باز کرد یا نه، راه آن چیست؟ وقتی ابن مسعود از وجود مبارک حضرت سؤال کرد، فرمود: علامت شرح صدر این است: «التَّجافِی عَنْ دارِ الغُرُورِ وَالْإِنابَةَ اِلی‏ دارِ الْخُلُودِ وَالْإِسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نزول الموت» (1) این سه نشانه و علامت شرح صدر است    .  یکی اینکه انسان از دار غرور تجافی کند. «تجافی»؛ یعنی جا خالی کردن و آماده برخاستن    .  ببینید وقتی که میوه‌های درخت پایین افتاد، میوه‌شناس آن سالم‌ها را انتخاب می کنند، کرم‌زده‌ها را رها می‌کند. در عبادت‌ها و در درس و بحث و تجارت و روابط اجتماعی ما، نورهای فراوانی است، کارهای مثبت و خیر فراوانی است؛ یک انسان مؤمن آن‌ها را جمع می کند؛ حالا حواشی هم دارد، ضایعات هم دارد، کرم‌زده هم دارد، آنها واردِ «أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ» (2) است؛ این پنج متاع کرم زده در غالب این کارها هست. اگر کسی اهل تجارت باشد، اهل درس باشد، مسائل اجتماعی داشته باشد؛ آن نورهایی که کم هم نیست، آن ها را می گیرد، آن چیزهایی که به عنوان «اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ» را رها می کند. فرمود «التَّجافِی عَنْ دارِ الغُرُورِ» این است؛ «الْإِنابَةَ اِلی‏ دارِ الْخُلُودِ» علامت دوم است؛ «وَالْإِسْتِعْدادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ نزول الموت» علامت سوم است. اگر این علایم یک جا جمع شد، معل مسأله نكاح از بهترين امور...

247 ما نباید همیشه بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» (1)؛ البته این برای برخی از مجاهدان است، آن مجاهد نستوه می‌گوید من فرشته‌ای هستم که می‌آیم و دیو را بیرون می‌کنم؛ این دو طریق است، دو فکر است، دو نحوه جهاد است    .  ما حتماً باید منتظر باشیم و بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید» یا آن فرشته به قدری قوی است که می‌آید و دیو را هم بیرون می کند؟ یک وقت است انسان به حضرت موسای کلیم (سلام الله علیه) عرض می‌کند ما وارد آن منطقه نمی‌شویم، مگر اینکه این عمالقه بیرون بروند «فَاذْهَبْ أَنْتَ وَرَبُّکَ فَقَاتِلَا إِنَّا هَاهُنَا قَاعِدُونَ» (2) که اگر آن‌ها بیرون رفتند، ما وارد آن منطقه می‌شویم    .  ما تا چه وقت بگوییم «دیو چو بیرون رود فرشته درآید»؟ اگر در راه هستیم فرشته‌های قوی هم با ما هست، ما باید این دیو را بیرون کنیم . اینکه سیدنا الاستاد با مشت گره کرده فرمود من دهان این دولت را می‌زنم» یعنی ما نمی‌گوییم «دیو چو بیرون رود فرشته در آید» بلکه فرشته ای به همراه ما هست که دیو را بیرون می‌کند. و قرآن این قدرت را دارد، عترت طاهرین این قدرت را دارند که دیو را بیرون کنند. ما منتظر باشیم که تمام این مشکلات حل شود تا معارف قرآنی در قلب ما جا بگیرد، این طور نیست. درس تفسیر قرآن آیت الله جوادی آملی/سوره مبارکه «زمر»، آیات 22 الی 23 پی نوشت ها: 1. دیوان حافظ، غزل شماره 23: «خلوت دل نیست جای صحبت اغیار / دیو چو بیرون رود فرشته در آید» 2. سوره مائده، آیه 24کلمات کلیدی: نوشته شده توسط همایون سلحشور فرد 101/1/23:: 5:57 عصر     |     () نظر مسأله نكاح از بهترين امور...

248 کسی که در برابر حق تسلیم نیست، حق را نمی‌پذیرد، انکار می‌کند، آن فطرت را چون غبارآلود کرده، «کَلَّا بَلْ رانَ عَلى‌ قُلُوبِهِمْ» (1)؛ «رین» یعنی چرک، چرکین کرده، پیدا نیست؛ کسی این فطرت را دفن کرده و بر بالای قبر فطرت، ویلا ساخته. و فرمود: «وَ قَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا» (2) ... دسیسه یعنی انسان چیزهایی را کنار ببرد، امری را در وسط دفن کند، بعد این خاک‌ها را روی آن بریزد، این را می.گویند دسیسه ... برخی‌ها دسیسه می‌کنند، بلکه تدسیس می‌کنند ... این فطرت شفاف و نورانی که ما دادیم، اغراض، غرایز، شهوت‌ها و غضب‌ها را کنار می‌زند، این را در آن درون دفن می‌کند، بعد خس و خاشاکِ اغراض و غرایز و اوهام و خیالات و شهوت‌ها و غضب را روی آن می‌گذارد، بالای آن ویلا می سازد و می‌نشیند. این تدسیس کرده، صدای آن فطرت در نمی‌آید، چون در آن دفن کرده، هر چه آیات الهی خوانده می‌شود، آن فطرت بیچاره در درون دفن شده و در قیامت وقتی که این خس و خاشاک کنار می‌رود، این فطرت باز است، تمام عذاب برای همین انسانی است که او انسان است ... بعضی‌ها حیوان می شوند «أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ» (3) ... یعنی در عین حال که انسان است حیوان است ... نه به صورت حیوان در بیاید، واقعاً حیوان است و واقعاً انسان ... ولی اگر مسخ به این معنا باشد که انسانیت او کلاً رخت بربندد و حیوان شود ... این حیوان که در قیامت عذابی ندارد. الآن مار و عقرب و بوزینه چه عذابی دارند؟ ... بوزینه همان لذتی را از زندگی می‌برد که آهو و تیهو می‌برند - هم در تغذیه هم در زاد و ولد - ... اما انسانی که به صورت بوزینه در آمد، «انسان و قرد» می‌فهمد که بوزینه است و شرم از آن به بعد شروع می‌شود، عذاب هم شروع می‌شود ... همان لذتی که طاوو مسأله نكاح از بهترين امور...